Ramoneska: Reserved

Bluzka: COS (Second Hand)

Spodnie: Second Hand

Buty: Vintage

Fot. Piotr Terebiński

Często powtarzamy, że chcemy być niezależni, że jest to naszym celem i do tego dążymy. Trenerzy/trenerki oferują nam pełno szkoleń jak osiągnąć niezależność, jak być kobietą niezależną. Tylko czy jest ona naprawdę możliwa? Czy są na świecie ludzie, którzy mogą się określić jako niezależni?  I komu chcemy udowodnić swoją niezależność? Innym czy sobie?

Jako młoda kobieta często powtarzałam, że chcę zostać kobietą sukcesu. I zapewne rozumiałam to jako kobietę prowadzącą biznes, zarabiającą dużo pieniędzy, co w moim myśleniu miało mi dać niezależność.

W świecie konsumpcji, gdzie kupujemy produkty spożywcze tworzone przez innych, ubrania szyte przez szwaczki i sprzedawane przez obsługę, korzystamy z usług możemy mówić o niezależności? Może przyszedł czas, aby cieszyć się tym, że jesteśmy od siebie wzajemnie zależni. Fajnie jest docenić fakt, że mamy wokół siebie osoby, z którymi możemy się wymieniać swoimi usługami, produktami i wiedzą. Czytając książki, blogi doświadczamy nowych informacji, spostrzeżeń. Dzięki temu budujemy własne podejście do świata i w pewnym stopniu, aby  się rozwijać jesteśmy od nich zależni.

Obecnie, gdy jestem w In Style i większości przypadków jestem zależna od innych. Dzięki osobom, które pomagają mi zajmować się dziećmi, sprzątać dom i robić zakupy mogę spokojnie się rozwijać i doświadczać nowej sytuacji. Dziękuje za ludzi w pracy, którzy podsyłają mi nowe projekty, dzięki którym się uczę.

Tak jak widzicie bez wzajemnej współzależności nie ma możliwości być szczęśliwym i żyć w poczuciu, że nasze czyny też są potrzebne innym. Bez skrępowania mówię o sobie „kobieta zależna i wdzięczna za ludzi z którymi tworzę tą wspaniałą zależność”.