Kombinezon: Second Hand

Często staramy się być bardziej poważni niż wymaga tego sytuacja, zapominając o naszym wewnętrzny dziecku, o potrzebie beztroskiej zabawy, bieganiu wśród traw, skakaniu na trampolinie. Mi ten powrót ułatwia obcowanie z dziećmi. Kaja i Kajetan to idealni nauczyciele. Uwielbiam wspólne odrywanie nowych miejsc, doświadczanie przez dotyk, węch.

Dzisiaj rano mówię do Kai, że  mamy wszyscy swoje święto, a ona stanowczo „ja i Kajetan tak, ty jesteś za duża” powiem szczerze, że nie wiem skąd bierze się ten paradoks, że dziećmi zostajemy tylko do jakiegoś wieku. Ja myślę zupełnie inaczej, skoro czuję w sobie dziecko to nim jestem. NIe chcę sobie odmamiać tego poczucia.

Dzisiaj prowadziłam przy okazji akcji „Głos profilaktyki”, którego głównym organizatorem była Komenda Policji w Płocku zajęcia warsztatowe ze stylizacji z młodzieżą gimnazjalną i licealną. Pierwsza połowa była bardziej teoretyczna, dopiero w drugiej części dałam im duże pole manewru. Była pod ogromnym wrażeniem ich kreatywności, chęci działania. Wystarczyło dać im wolność, możliwość wykazania się. Nawet podczas przerwy woleli dalej pracować, pochłaniać nową wiedzę. Po ukończonym warsztacie podszedł do mnie policjant z pytaniem „Czy było trudno ich ujarzmić?” Moja pierwsza myśl to właściwie dlaczego? Skoro przychodzą na takie spotkania młodzi ludzie, chętni dowiedzieć się nowych informacji to wystarczy się na nich otworzyć.

Myślę, że właśnie akceptacja i otwartość na różne poglądy była moją mocną cechą w ostatnich dniach, gdzie prowadziłam pod rząd trzy dni warsztatowe z różnymi grupami społecznymi.

Takie małe rzeczy pokazują jak niewiele nam potrzeba do szczęścia, pozwólmy sobie na chwilę beztroski, dajmy sobie poczucie wolności, kreatywności i dzięki temu odkryjmy w sobie dziecko na nowo <3