Od małego wmawiają nam ze mamy się komuś przyporządkować, działać dla dobra innych, dzielić się z obcymi w piaskownicy. A jako dorośli stać się szybko asertywni, mamy mówić co nam przeszkadza, iść po podwyżkę do szefa. Czy nie łatwiej od małego uczyć dzieci, ze maja prawo myśleć inaczej, działać po swojemu?

Mamy mieć poczucie odpowiedzialności, służyć rodzicom, nauczycielom. Zapewne to my dajemy przykład naszym dzieciom jak mają działać i gdy otrzymałam w szkole informacje „Kaja musi popracować nad asertywnością” wiedziałam, że to nie jest tylko jej lekcja do odrobienia, ale nasza wspólna. Jako „grzeczna” dziewczynka, czasami zapominam, że moje uczucia są najważniejsze.

„Weź życie w swoje ręce – w końcu jest ono twoje. Nie jesteś tu, aby spełniać oczekiwania innych. Nie żyj życiem swojej matki, nie żyj życiem swojego ojca, żyj po swojemu.” Osho – Dojrzałość. Odpowiedzialność bycia sobą

„Człowiek niepotrafiący zadbać o własne granice, jest jak ogród bez ogrodzenia, z którego każdy może korzystać, kiedy tylko mu się podoba.” Jesper Juul „NIE z miłości. Mądrzy rodzice – silne dzieci.”

Zdarza się, że coraz częściej mówię „NIE” – „nie zrobię tego”, „mam inne plany” i mimo oporu i zdziwienia drugiej osoby czuję się ze sobą dobrze. Nie chce oczywiście nikogo tym krzywdzić i staram się wypowiadać słowa delikatnie. Zastanawia mnie czemu jako dorosła kobieta muszę się tego uczyć? Dlaczego od małego wsadzamy głownie dziewczynki w ramy bycia grzeczną, posłuszną, empatyczną… Może tak spróbować nowych rozwiązań i nauczyć dzieci słuchania swoich wewnętrzach potrzeb? To mój cel na najbliższe miesiące – większa uważność na swoje potrzeby i nauka zadawania odpowiednich pytań do moich dzieci np. jak się z tym czujesz? jak ty widzisz zaistniałą sytuację? co możemy zrobić? Zamiast podawać gotowe rozwiązania staram się zadawać jak najwięcej pytań. To dla mnie bardzo ważna nauka więc trzymajcie kciuki. Moim marzenie jest wychować buntowników wg. Osho <3

 Buntownikiem jest ten, kto nie przeciwstawia się społeczeństwu, kto rozumie całą jego grę i po prostu wychodzi z niej. Ono staje się mu obojętne. Nie jest przeciw niemu. I to jest piękno buntu: wolność. Rewolucjonista nie jest wolny, bo ciągle z czymś walczy – jak może być wolny ? Ciągle przeciwstawia się czemuś. Jak działając przeciw czemuś, może być wolny ? Wolność oznacza zrozumienie. Trzeba zrozumieć grę i widząc, że z jej powodu dusza nie może się rozwijać, że z jej powodu nie możesz być sobą, po prostu wychodzisz z niej bez szramy na duszy. Przebaczasz, zapominasz i żyjesz, nie trzymając się społeczeństwa ani w imię miłości, ani w imię nienawiści. Dla buntownika społeczeństwo po prostu znikło. Może żyć w świecie albo odejść od świata, ale nie należy już do niego; jest autsajderem.” Osho – Wolność. Odwaga bycia sobą

(…) pokochaj siebie, bo jeśli nie pokochasz siebie, nie pokocha cię nikt inny. Nie możesz kochać kogoś, kto nienawidzi siebie.

Na tej nieszczęsnej ziemi prawie każdy nienawidzi i potępia siebie. Jak możesz pokochać kogoś takiego? Nie uwierzy ci. Nie potrafi kochać siebie, więc skąd ta odwaga u ciebie? Nie potrafi kochać siebie, jak ty możesz go kochać? Będzie podejrzewać jakąś grę, jakąś sztuczkę, pomyłkę. Będzie podejrzewać, że w imię miłości próbujesz go oszukać. Będzie bardzo ostrożny, czujny, jego podejrzliwość zatruje twoje istnienie.

Jeśli kochasz kogoś, kto nienawidzi siebie, próbujesz zniszczyć jego opinię o nim samym. Nikt tak łatwo nie porzuca opinii o sobie, jest ona jego tożsamością. Będzie z tobą walczyć, będzie udowadniać, że to on ma racje, a nie ty.

(…)

Tak samo jest z tobą. Ty też nienawidzisz siebie. Nikomu nie pozwolisz, by cię kochał. Gdy w pobliżu ciebie pojawia się ktoś z energią miłości, wycofujesz się, chcesz uciec, boisz się. Doskonale wiesz, że nie zasługujesz na miłość, wiesz, że tylko na powierzchni wyglądasz tak dobrze i pięknie, a w głębi jesteś brzydki. Jeśli pozwolisz temu komuś pokochać się, wcześniej czy później, i raczej wcześniej niż później ten człowiek dowie się jaki jesteś naprawdę.” Osho – Księga mądrości (Siedem Punktów Treningu Umysłu)

Buty: Stradivarius

Torba: Zofia Chylak

Płaszcz, spódnica, golf: Second Hand

Fot. Monika Górska