Po czterech podejściach (między obiadem, a zmianą pieluch) udało mi się dzisiaj ukończyć film  „Carol”. Opowiada o wielu aspektach miłości, zmianie i podążaniu własnymi ścieżkami, nie zwracając uwagi na większość.

Jedna historia i dwie różne kobiety. Carol (Cate Blanchett) dojrzała, uparta, pewna siebie, żona i matka oraz Therese (Rooney Mara) młoda, szukająca swojego miejsca na ziemi, pasji, marząca o lepszym życiu.

Carol jako matce towarzyszyła miłość do córki, ukochanej Therese i trudne do opisania emocje do męża, który nie potrafi się pogodzić z rozstaniem.

Jak każdy z nas Carol wchodziła w wiele ról. Tylko nasuwa się pytanie, czy te role były jej czy tylko narzucone społecznie? Czy Wy zastanawiacie się jak byście żyli nie zwracając uwagi czego się od Was wymaga? Czy ta norma – dom, małżeństwo, dzieci są w 100% Wasze? A może tak odwrócić wszystko do góry nogami jak zrobiła to tytułowa bohaterka i zacząć żyć po swojemu, na własnych warunkach w szczęściu.

Marzycielka Therese pokazała, że zakochując się idziemy ślepo nie patrząc na konsekwencje. czy coś może być bardziej pięknego i przerażającego jednocześnie?

Pięknie został pokazany problem homoseksualistów, ich napiętnowanie i brak chęci zrozumienia, że to są ludzie tak samo jak my, chcący żyć w miłości i szczęściu. Chociaż film wzorował się na latach 80-tych to problem pozostaje podobny. Inność nie jest lepsza, ani gorsza, jest po prostu do zaakceptowania. Takiego zrozumienia życzę Wam i sobie.

 Na uwagę zasługują również kreacje wykreowane przez Sandy Powell jednej z najlepszych kostiumografek, która za swoją pracę przy filmach „Zakochany Szekspir”, „Avatar” i „Młoda Wiktoria” została nagrodzona Oskarem.