Buty: Lumberjack

Sukienka, kurtka: Second Hand

Fot. Piotr Terebiński

Jedną z moich bliskich cech jest autentyczność. Lubię się dobrze czuć w swojej skórze i ze swoimi myślami.
Poparte jest to również komunikacją między mną i otaczającymi ludźmi, niestety, albo stety nie nauczyłam się kłamać.
Gdy ostatnio dostałam propozycje od „Ugotowanych” to czułam, że nie potrafię wejść do tego show. Chociaż program oglądałam tylko kilka razy czułam w nim ogromną nieszczerość, ocenianie nie tylko dań, ale również siebie.
Tą autentyczność wybieram również w kontaktach z bliskimi, wszyscy się śmieją, że nie muszę czasami używać słów, moja mimika, postawa ciała mówi sama za siebie czy coś mi się podoba czy nie. Kiedyś bardzo nad tym ubolewałam. Chciałam nauczyć się nie mówić prawdy, chciałam nauczyć się trochę oszukiwać, aby nie musieć odkrywać wszystkich kart od razu. Teraz traktuje to jako mój atut i mocną stronę. Kocham w sobie autentyczność, możliwość nie udawania.

Mam na swoim koncie również historie, gdzie czułam/czuję lęk przed przedstawieniem swojego zdania, myśli. W takich chwilach zazwyczaj unikam spotkań lecz wiem (sprawdziłam na własnej skórze), że na dłuższą metę lepiej dla mnie, gdy powiem prosto w twarz co czuję. Wciąż nad tym pracuję, aby jeszcze bardziej poczuć się pewnie ze swoimi odczuciami, otworzyć się na swoje myśli, zaufać im i sobie. Czasami mały gest potrafi stopić lody i życie zaczyna kształtować nowe kierunki. Tego Wam i sobie życzę.